Eerder blogde ik dat ik iets te rigoureus heb opgeruimd en dat ik mijn receptenboek heb weggegooid. Nu was Peti zo aardig om me een recept van een heerlijke kwarktaart te sturen, zodat ik een nieuw begin kan maken met een receptenboek. Dit vond ik zo leuk dat ik bij deze een oproep doe aan jullie.
Zou je me alsjeblieft een recept toe willen sturen....
zodat ik een nieuwe receptenmap kan maken met daarin al jullie gerechten. Bovenin mijn rechter zijkolom staat inmiddels een link waar alle recepten te zien zullen zijn. De taart van Peti vind je er al.
Alle recepten zijn welkom: soepen, pasta's, salades, hartige taarten, zoete taarten, eenpansgerechten, noem het maar op. Alvast heel, heel, heel hartelijk bedankt. Ik ben benieuwd of quilters net zo creatief zijn in de keuken dan met lapjes, naald en draad.
Ook op mijn blog had ik iets te flink opgeruimd doordat ik teveel foto's had verwijderd. Hierdoor waren enkele vraagtekentjes in de zijkolom verschenen. Dit is inmiddels opgelost. Ik heb nieuwe foto's geupload en de zijkolom zelfs aangevuld met een foto van de 'lappendeken met grote bloemen'. Ook staan alle foto's weer netjes in een geel kadertje omdat ze nu wel de juiste afmeting hebben.
En zo herstel ik langzaam van mijn opruimwoede. Gelukkig maar.
Bij het knippen van de 97 stukjes voor dit blok, wist ik niet of het wel een mooi geheel zou worden. Soms valt het goed uit en soms wat minder. Over dit blok ben ik helemaal tevreden. Ik het echt is het rood wat minder fel en het lichte stofje wat minder licht, zodat het een mooi geheel is.
Zoals Joyce hier zegt, zijn de NI blokken allemaal quiltjes op zich. Zo is blok 37 een quiltje dat bestaat uit 9 blokken. Toch is het totaal maar 15x15 cm groot. Ook zo leuk is het om te zien hoe verschillend de blokken zijn bij de verschillende quilters. Zo liet Wilma gisteren haar blok 37 zien.
Ik kijk graag even bij anderen hoe zij een blok 'kleur' hebben gegeven om te zien wat de verschillende effecten van het kleurgebruik zijn. Ik kijk graag naar de NI van supergoof en naar die van Annelies. In een fotoboek heb je al gauw het betreffende blok opgezocht. De NI van Joyce wordt prachtig en Christine heeft net haar top af. Er zijn heel wat insane quiltsters die met dit project bezig zijn. Ik las een reactie van Gert op de NI van Joyce, die het project Realy Insane noemt en dat is inderdaad de beste benaming.
Voor ik me op blok 38 ga storten, ga ik mijn plannen voor een vakantiequilt eens uitwerken. Daarover morgen meer.
Nearly Insane is toch wel een heel speciaal project. 140 jaar geleden heeft iemand een quilt gemaakt, die bestaat uit bijna honderd blokken. De honderd blokken zijn zeer verschillend van elkaar. Er is een blok dat bestaat uit 9 stukken en een blok dat bestaat uit 229 stukjes. De meeste blokken zijn symmetrisch maar er zijn ook blokken waarin de logica ontbreekt. Misschien deed de maakster dat expres, misschien ook niet. Misschien had ze 's avonds slecht licht en zag ze helemaal niet dat ze enkele stukjes omdraaide, wie zal het zeggen. Een feit is dat Liz Lois,degene die deze quilt heeft omgezet in patronen, zich wel degelijk bewust is geweest van de onregelmatigheden in de quilt en zij heeft besloten om deze quilt te tekenen zoals hij door Salinda Rupp in 1870 is gemaakt.
Met blok 36 had ik moeite met de 'verkeerd' gedraaide stukjes en ik heb ze 'gewoon' netjes in het gareel gedraaid. Ik wil graag mooie blokken. Wat wil nou het 'toeval'. Ik maak een fout met het neerleggen van de stukjes en ik verwissel de kleuren van een aantal blokjes, waardoor de symmetrie alsnog uit het blok is. En.... vind ik dat erg... Nee. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om dit blok uit te halen om de fout te herstellen. Het is ook niet zo opvallend, zoek maar in het plaatje.
Misschien was dit bij Salinda Rupp ook wel het geval... ze wilde het best wel symmetrisch hebben maar soms draai je wat om en komen enkele stukjes gewoon net wat anders te zitten. En zij had vast ook geen zin om al die priegelstukjes weer los te halen. Geef haar eens ongelijk. Blok 36 wil blijkbaar geen ordelijk blok zijn en dus wordt het geen ordelijk blok; niet bij Salinda en niet bij Quiltelle. 
Als je dagelijks wil bloggen (wat ik nu tijdelijk aan het doen ben) dan is het handig om gebeurtenissen een beetje uit elkaar te trekken en daarom laat ik nu, rokje nummer 2 zien:
Het is een variant op het andere rokje. Ik heb eerst het onderste rokje gemaakt waarbij ik de plooien heb ingevouwen zodat het glad is. Voor het bovenrokje heb ik het bovendeel van het patroon geknipt en ook de plooien ingevouwen zodat het glad is. Daarna heb ik het onderste deel er aan gerimpeld. De zijkanten van het bovenste rokje heb ik opengelaten en de onderkant is wat korter, zodat je het onderste rokje te zien krijgt (anders is het ook zonde van het werk).
De satijnen bandjes maken het af. Een heerlijk dun rokje, dat straks prima in de koffer kan.
Groetjes van Elle
Voor het eerst in jaren heb ik weer eens een rokje voor mezelf gemaakt. Ik kon geen leuke rokjes vinden in de stad terwijl de lappenkraam op de markt vol lag met de leukste couponnetjes. Twee rokjes zijn er vorige week onder de machine vandaan gekomen. Dit was de eerste:
Het was heerlijk om dit rokje met het warme weer meteen aan te trekken, lekker luchtig. Inmiddels is hij gewassen en gestreken voor de volgende ronde.
Groetjes Elle
Soms kun je te veel opruimen. Dat heb ik gemerkt. Een tijdje terug had ik een vlaag van ernstige opruimwoede en de kast met allerlei mappen was het haasje. Ik heb in deze vlaag mijn ordner vol recepten weggegooid.....zo de container in. NIets eruit gehaald, zo, helemaal weg. Ik heb er nog over opgeschept ook.. dat ik toch zo goed had opgeruimd. Nu.... nu heb ik vreselijke spijt. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit spijt heb gehad van iets dat ik heb weggegooid maar nu... nu echt wel. Kwam het door mijn verjaardag en dat ik plots zo'n zin had in die ene kwarktaart die ik jaren voorbij heb zien komen in deze map of was het toch de behoefte om toch al die hapjes nog eens langs te zien komen voordat ik besloot ze toch niet te maken.. Ik weet het niet.
Ook deze blog moest eraan geloven. Ik hield opruiming in de foto's die ik ge-upload heb voor de zijkolommen. Ook dat heb ik iets te rigoreus gedaan want nu staan er op twee plekken vraagtekentjes, gewoon omdat de foto's niet meer aanwezig zijn. De foto's moeten een bepaalde afmeting hebben en het duurt soms even voordat ik de juiste maat te pakken hebt. Dat betekent dat van een aantal foto's er meer exemplaren stonden. Opruimen was dus best een goed idee maar ook hier heb ik het iets te stevig aangepakt.
Laat ik nu dus maar even stoppen met opruimen en mijn spulletjes iets meer koesteren. Misschien is het beter om de opruiming in de stad aan te grijpen. Misschien wat leuke receptenboekjes????
19 juli 1967 kwam ik op een warme zomerdag ter wereld. Het is echt niet al die 43 jaar mooi weer geweest op deze dag, maar vandaag was het weer eens een echte zomerse dag. Vanochtend zat ik dan ook lekker met drie vriendinnen in de tuin aan de koffie met gebak. Gisteren had ik het ook al gevierd met wat vrienden en familie.
Ik ben deze twee dagen heerlijk verwend, kijk maar:
Leuk hoor, al die presentjes.
Op deze quiltblog verdiend 1 kadootje extra aandacht:
Twee leuke jellyrolls van mijn quiltende buurvrouw Suzanne.
Van mijn verjaardagsgeld ga ik mezelf een aantal maanden trakteren op de quiltmania, heb ik me voorgenomen. Zo kan ik nog een poos genieten van deze verjaardag.
Groetjes Elle
In de rechterzijkolom zie je een foto staan van dit speelkleed:
Het middendeel bestaat uit vierkantje van heel fijne baby-rib. De stofjes zijn heerlijk zacht. De zijkant is gemaakt van een geelgroen ruitje, dat zie je niet zo, op de foto lijkt het grijs. Een gezellig, vrolijk kleed. Ik maakte dit kleed vorig jaar maar ik had er nog geen doel voor en dus ging het kleed de zolder op.
Nu was er echter, hier in Breda, een klein jongetje geboren waarvan ik dacht dat hij dit kleed vast heel mooi zou vinden. Het kleed, met de leuke puntjes, werd van de zolder gehaald, lekker opgeklopt en de strijkbout werd er lichtjes overheen gehaald.
Nog even inspecteren of het helemaal oke was en vervolgens kon het ingepakt gaan worden:
Bij gebrek aan papier werd de speeldeken mooi opgerold en in folie ingepakt. Natuurlijk gingen er mooie lintjes op en zo vertrokken we op de fiets richting Baby. Ach, wat een mooi klein mannetje. Elke keer ben ik weer verbaasd bij het zien van een baby, hoe klein zo'n pasgeboren kindje ook weer is.
Het kado viel bijzonder goed in de smaak en dat was leuk om te zien. Het is fijn om een zelfgemaakt kado te geven. Ik hoop dat ze er veel plezier aan beleven en dat het lekker gebruikt zal gaan worden.
